Siyib bo‘lganimdan so‘ng jinsiy a’zolarimda siydik tomchilari qolib ketadi. Shuning uchun siydikdan to‘liq tozalanish maqsadida hojatxonada taxminan chorak soat o‘tiraman. Bu, albatta, men uchun toliqtiruvchi va charchatuvchi jarayon. Shundan so‘ng namozga tahorat olaman. Ushbu muammoni bartaraf etish uchun bir necha shifokorlarga murojaat qildim, tahlillar topshirdim, turli dori-darmonlarni qo‘lladim, ammo natija bermadi. Qolgan siydik tomchilaridan yaxshilab tozalanib, tahorat olib, namozga kirishaman. Namoz o‘qiyotganimda jinsiy a’zolarimda tomchilar qolgandek, tashqariga chiqmoqchi bo‘layotgandek his qilaman. Albatta, bu men uchun muammo va noqulaylik tug‘diradi, ayniqsa jamoat namozida, keyin esa siydikning qolgan tomchilarini sezib qolaman. Hojatxonada o‘tirganimda ular darhol chiqmasligi mumkin, bu esa meni namozimni qayta o‘qishga majbur qilishi yoki namozimning to‘g‘riligiga shubha tug‘dirishi mumkin. Iltimos, menga bu masalada aniq fatvo bilan maslahat bering.
Britaniyada hammomlarda istinjo uchun salfetka va qog‘ozlarni ishlatamiz, qogʻoz bilan tozalangandan keyin suv ishlatish shartmi yoki yo‘qmi?
Diniy fanlar o‘qituvchisi bizga aytdiki, yel chiqqandan keyin istinjo qilish makruhdir. Bu to‘g‘rimi?
Inson har safar tahorat qilmoqchi bo‘lganida istinjo qilishi (avratlarini yuvishi) shartmi?